Arama Sonuçları

Eserin bestekarın elinden çıkmış notasını, en kısa zamanda icra edilerek burada paylaşılması dileğiyle aşağıya ekliyorum. Keman için bestelendiği belirtilmiş ve esere Zikir adı verilmiştir.

Eserin notasında Fahri adı özellikle belirtilmiş. Bu durumda güfte şairini Nuri-Fahri şeklinde belirtmek daha mı uygun olur acaba?

Bu seçkin eseri Fikret Karakaya pek güzel okumuş:

Nazireden ziyade güftede tasarrufta bulunulmuş, değişiklik yapılmış gibi görünüyor.

Değerli Levent Çelik, bu eserin kendi okuduğunuz kaydını paylaşsanız ne güzel olur.

Bu eserin formu nakış beste idi diye biliyorum. Refik Fersan bu eseri Ceng-i Harbi usulünün elde gerçek bir örneği bulunsun diye, daha çok didaktik amaçla bestelemiştir. Seçkin bir bestekar olduğu için de ortaya böyle ilginç ve güzel bir eser çıkmıştır.

Evet, Zaharya'nın eserlerinin çoğu gibi bu bestenin de güfte şairi Feyzullah Efendizâde Nâfiz'dir.

Eserin notası:

Bu eser şarkı değil tangodur. Matbu notasında 1934 tarihi yazılı olduğuna göre, İsmail Baha Sürelsan'ın ilk bestelerinden biri olmalıdır.

Bu türkü TRT Türk halk müziği repertuvarında da Kemaliye/Eğin türküsü olarak kayıtlıdır. Nota biraz farklı olsa da aynı eserdir. Muzaffer Sarısözentarafından Refik Aktan ve Zeki Oğuz adlı kaynak kişilerden derlenmiş.

Üçüncü mısra notada aşağıdaki gibi biraz daha farklıdır: Dilerim sen dahi bir zalime meftun olasın Kara sevdaya düşüp ben gibi mecnun olasın Hançer-i hicran ile azürde-i hun olasın Çekesin kafir ölmeyesin köprü başında dilenesin

Bu eserin güftesi Fâzıl'ın (Enderuni Hüseyin Fâzıl Bey, 1756-1810) aşağıdaki gazelinin 1. ve 2. beyitleridir.

Bu eserin güftesi Nesîmî mahlaslı bir şâire aittir. Seyyid Nesîmî (Ö: 1404) dîvanının Türkiye'de yayınlanan tenkitli metninde bu şiir yer almıyor. Geç dönemde istinsah edilen bazı yazma nüshalarda ise bu gazele rastlanıyor. Seyyid Nesîmî dîvânının dünyada yüzlerce yazma nüshası olup, yeni ve...

Bu eserin güftesi meşhûr mutasavvıf şâir Hasan Sezâyi'ye aittir.

Güfte büyük şâirimiz Bağdadlı Rûhî'nin aşağıdaki gazelinin 1. ve 4. beyitleridir. Güftenin tamamı şöyledir: Rencîde olur ağladığımçün siteminden Ammâ haberi yoķ dil-i zârın eleminden Kimlerle aceb hemdem olur gîceler ol mâh Bir çâre olaydı haber almağa feminden

Owen Wright'ın edisyonu da paylaşılsa çok güzel olur.

Bu değerli bestenin güftesi Nâbî'ye aittir. Gazelin 1. ve 4. beyitleri güfte olarak kullanılmıştır. Notası güzelce yeniden yazılsa ve icrâ edilse ne güzel olur.

Eserin güftesi olan gazel Makbul İbrahim Paşa'nın devri ile dahi uyuşuyor ancak Mahzen-i Esrâr-ı Mûsikî'nin verdiği kesin bilgi bu ihtimali ortadan kaldırıyor.

Bu eserin bestecisi notada da yazılı olduğu üzere İstavri Ağa'dır. Notada usulü de "Ağır Evfer" olarak belirtiliyor. Güftesi ise Sermed Mehmed Efendi'ye (1794-1847) aittir. Şiirin tamamı aşağıdadır. Bu bilgilerle notası yeniden yazılıp bir de icra edilse ne iyi olurdu.

Aynı güfteyi Yavuz Yektay da Ruhnevaz Çenber beste olarak bestelemiş (Kaynak: Mustafa Rona). Güfte şâirini ben bulamadım. Güzel nazirelere rastladım ama bu güfteyi şâiri bilinmeyenler arasında tutuyordum. Musiki Muallimi Furkan Efendi'nin verdiği bilginin kaynağını merakla bekliyorum.

Bu eserin güftesi 1762'de vefat etmiş olan Nevres-i Kadîm'e aittir.

Geçmişte başka ortak "kâr"lar bestelenmiş, ancak günümüze notaları ulaşamamıştır. Ebubekir Ağa, Kara ismail Ağa, Hekimoğlu Ali Paşa, ibrahim Çavuş, Ahmed Çavuş ve Tab'î Mustafa Efendi'nin 18. yüzyılın ilk yarısında birlikte besteledikleri Bûselik-Aşîran Kâr ve Hafız Şeyda, Küçük Mehmed Ağa...

Bu gazelin çok güzel ve zevkli başka nazirelerine de rastlamıştım. Bu gazellerin sadece matla' beyitlerini tarih sırasıyla aşağıya ekliyorum. Benim tesadüf etmediğim başka nazireler de muhtemelen vardır.

Eserin güftesi Sabrî'ye aittir. Tam ismi Seyyid Mehmed Şerif Sabrî-i Şâkir olan ve İstanbul'da 1645 yılında vefât eden bu kıymetli şâir, Sultan 4. Murad'ın musahiblerinden biridir.

Abdulkadir-i Geylânî'ye ait olduğu bilgisi pek çok yerde geçiyor. Hazretin yayınlanan divanında ise bu manzume bulunmuyor. Abdulkadir-i Geylânî (?) şeklinde belirtmek uygun olur sanıyorum.

Bu uzunhavada Erzurumlu Reyhani Çıldırlı Aşık Şenlik'in bir şiirini havalandırmış. İlk olarak 2017'de Erzurum-Bingöl gezimizde dinlediğim bu kayıt beni çok etkilemişti. Hâlâ her dinleyişimde gözlerim buğulanır. Başka sanatçılar da okumuş ama asla aynı tadı vermiyor. Notaya alınmış halini ise...

"Nûş eyle câm-ı mülleri" basit olarak, "Şarap kadehlerini iç" demektir. Klasik şiirde bu kelimelerin daha çok mecâzî anlamları kastedilir.

Bu şarkının güftesi TRT repertuvarında hatalı olarak Vecdî adına kayıtlı ise de, Nef'î'nin bir gazelinden alınmıştır.

Eserin güftesi 17. yüzyılın beğenilen şâirlerinden Vecdî'ye (Boğukzâde Beylikci Abdülbâkî Vecdi Ö:1661) aittir. Gazelin 1. ve 5. beyitleri biraz değiştirilerek güfte olarak kullanılmıştır.

Bu ihtişamlı manzumenin şairi, önemli bir tıp bilgini olan Hekimbaşı Kâtibzâde Mehmed Refi' (Ö: 1769) olup; Şeyh Abdurrahman Refia ve Dede Ömer Rûşenî'ye ait olarak gösteren kaynaklar hatalıdır (Ergun, Antoloji). Müstakîmzâde Süleyman Sâdeddin Efendi şâirimizi yakından tanımakta olup, Tuhfe-i...

Gazelin burada eksik olan ikinci beyti şöyledir: " "Safâ-yı cûy-i çemen muntazır kudûmuna hep Ayağını öperiz sâkıyâ iniş günüdür"

Güfte Urfî-i Şîrâzî'nindir (1556-1591).

Benim kanaatim o yönde. Osman Nevres divanının tenkitli metnini yayınlayan Bayram Ali Kaya hocamız da bu gazel çevresindeki tartışmayı ayrıntılı olarak ele almıştır. Önümüzdeki günlerde o yazıyı da burada paylaşmak istiyorum. Böylece bir ortak kanaate ulaşılabilir sanıyorum.

Râmî Mehmed Paşa'nın bu gazelinin tâlik yazma divanda yer alan şeklini aşağıya iliştiriyorum. Üçüncü beytin ilk mısraı "Ben tâir-i evc-i felek-i sûz u güdâzım" olmalıdır. Dördüncü beytin ilk mısraı "Bir dem bırakır mıydın elinden ol ayağı" olmalıdır. 1640 yılında vefat etmiş olan Râmi...

Zekâî Dede bu eserinin güftesini Nahîfî'nin iki farklı gazelinden birer beyit alarak meydana getirmiştir. İlgili gazeller aşağıdadır:

Bu gazel hakkında, İbnülemin'in Son Asır Türk Şairleri kitabındaki Nevres maddesinde yer alan bahsi aşağıya ekliyorum.

4. beyitteki ifadenin "Hatt gelmeyicek"; 5. beyitteki kelimenin de "Bestir" şeklinde düzeltimesi yerinde olacaktır.

Leskofçalı Gâlib Bey'in son beyitte işâret ettiği gibi; bu gazel de, Sünbülzâde Vehbî'nin gazeli de, Arpaemînizâde Sâmî'nin şu güzel gazeline nazîre olarak kaleme alınmıştır:

"Gönlüm" yazmak uygun olur sanıyorum.

Güftenin birinci mısraı "Ey bu gönlüm (gögnüm) şehrini bin lûtfîle âbâd eden" olacaktır. Hüdâyî'nin tanınan bir şiiri olan güfte, orijinal hamparsum notada muhtemelen sehven (gögnüm) kelimesinin sadece (gög) kısmı yazılarak eksik kalmıştır. Güfte düzeltilerek notanın yeniden yazılması isabetli...

Efendim, bu meşhûr ve çok güzel gazel Ali Rıza Paşa'nın değil; Paşa'nın evlâtlık gibi yetiştirdiği 19. yüzyılın seçkin dîvan şâirlerinden Nevres-i Cedîd olarak da bilinen Osman Nevres Bey'indir. Bu hususta uzun tartışmalar da olmuştur. Konu ile ilgili teferruat İbnülemin'in Kemâlü'ş-Şuarâ (Son...

Eserin güftesi Süleyman Dâniş'in (Ö: 1775) bir gazelinin iki beytidir. Gazelin tamamı ekte olup, güfte 1. ve 6. beyitlerdir.

Ali Ufki'de "Yelteme" olarak adlandırılan 4 eser mevcuttur.

"Yelteme" de Ali Ufkî'de geçen formlardan biri idi diye hatırlıyorum. Uygun görülürse eklenebilir.

Bu şarkı TRT repertuvarında yok, notasına da ulaşamadım. Eseri Hâfız Burhan plağa okumuş. Eğer başka bir kaynakta yoksa, bu kayıttan notaya alınıp paylaşılması çok güzel olur:

Bu eserin güftesi Nâbî'nindir. Aynı şiiri Muallim İsmail Hakkı Bey de Hicaz yürük semai olarak bestelemiştir.

Bu eserin güftesi Nâbî'nindir. Aynı şiiri Hacı Fâik Bey de Tahir-Bûselik ağır semai olarak bestelemiştir.

Evet bu eserin güftesi de Feyzullah Efendi-zade Nâfiz'e aittir. Zaharya'nın eserlerinin çoğunun güftesi Nâfiz'indir.

Bu şiir Hüseyin Vassaf'ın yakın zamanda tam metin olarak yayınlanan divanında da aynı şekilde yer alıyor. Bununla birlikte, divanda yer alan şiirlerin hepsi Vassaf'a ait değildir. Bilhassa Vassaf'la yakın dost olduğu anlaşılan Behçet Dede'nin çeşitli şiirleri divanda bulunmaktadır. Öte yandan...

Evet, her iki şiir de seçkin şâirimiz Süleyman Nahîfî'ye âittir. Nahîfî'nin çok sayıda şiiri dînî ve dindışı klasik formlarda bestelenmiştir.

Notada yazdığı gibi "Zülfüne oldu esir azâdeler" şeklinde yazmak mânâ bütünlüğü açısından doğrusu gibi görünüyor.

Râsih mahlaslı şâir birden çoktur. Bu gazelin şâirini ise Sofyalı Yusuf Râsih Efendi (Ö: 1706) olarak belirtebiliriz.

Eserin güftesi TRT repertuvarında ve bazı kaynaklarda Enfi Hasan Ağa olarak belirtilmişse de yanlıştır. Güfte Râsih'in bir gazelinden alınmış olup, şiirin tamamı aşağıdadır:

Enfî Hasan Ağa (veya Rifat Molla) gibi büyük bir bestekârın eseri olan bu nâdîde bestenin notası yeniden yazılsa, sonra da ehil olanlarca icrâ edilse ne güzel olur. Eserin güftesi konusunda da söylenecekler vardır.

Bu âyin Ahmed Hüsâmeddin Dede'nin eseri değil miydi?

Tanbûrî Ali Efendi'nin pek çok eseri gibi bu Evc bestenin güftesi de, Nevres-i Cedîd diye de anılan Osman Nevres Bey'e (1820-1876) aittir.

Mete Edman bu eseri murabba' olarak okumuş:

Bu ilâhînin bestesi Ahmed Irsoy'a, güftesi ise Ziya Gökalp'e aittir.

Marşın bestecisi Girîdî Ahmed Cemâleddin Çinkılıç'dır. Kaynaklar: Türk Marşları-Etem Üngör Türk Musikisi Ansiklopedisi, Çinkılıç maddesi - Yılmaz Öztuna

Paylaştığınız için teşekkürler. "Fars harfleri" yerine "eskiyazı", "eski Türkçe", "Osmanlıca" veya "Arap alfabesi" demek uygun olur.

Bu kıymetli eserin yazılmasında ve kitap olarak neşredilmesinde rahmetli Yusuf Ömürlü'nün teşvik ve yardımları olmuştur. Rahmetli Hurşit Ungay da bu hususu kitabın önsözünde dile getirmiştir.

Bu eseri ve şairini günyüzüne çıkardığı için Cemil Altınbilek'e teşekkür ederiz. Eserin yukarıda ve notanın altında yazılı olan güftesinde aruz ve mânâ bakımından aksama ve farklılıklar var. Eserin sözleri Mustafa Rona'nın kitabında da verilmiş ve şu şekilde: "Görmez oldu gözyaşı dökmekle dünyâ...

Bu şarkının güftesi Hâmî-i Amîdî'nin (1679-1747) bir gazelinden alınmıştır.

Fikret Esat Karakaya bu nâdîde ve lâtîf eseri pek güzel okumuş:

İsmail Olgay okumuş bu eseri. Bağlantısını veriyorum:

Eserin güftesi Nef'î'nin şu gazelinden alınmış, güftenin ikinci beyti ise muhtemelen Zekâî Dede tarafından ilâve edilmiştir.

Eserin güftesi Nef'î'den alınmıştır.

Eserin güftesi meşhûr şâirimiz Bağdadlı Rûhî'nin bir gazelinin ilk iki beytidir. Gazelin tamamı ektedir.

Güfte, Çorluluzâde Mahmud Celâleddin Paşa'nın (Ö: 1899) bir gazelinden alınmıştır. Gazelin tamamı ektedir.

Levent Bey, 4. mısra Dr. Subhi Ezgi'nin notasında verilmiş ama buyurduğunuz gibi eksiktir. Vezne de uygun olan doğru hâli şöyledir: "Henûz kendime meşrebce yâr-ı cân buldum"

Semâînin güftesi Nâilî'nin şu gazelinin 1. ve 3. beyitleridir. Eser yakın zamanlarda Ümit Yazıcı tarafından okunup kayda alınmıştır..

Güfte Kâmî'nindir. (Edirneli Kadı Mehmed Kâmî 1649-1724)

Bu parça "Abduhabib Gandura (عبده حابب غندوره)"adlı popüler Arap şarkısının Türkçe adaptasyonudur. Bir zamanlar Türkiye'de de çok tanınırdı. Başka Türkçe adaptasyonları da vardır.

Eserin güftesi Kırımlı Müverrih Hasan Vecîhî'ye (1624-1660) aittir. Gazelin 1. ve 3. beyitleri güfte olarak kullanılmıştır. Gazelin tamamı aşağıdadır. Güfte ile gazel arasındaki farklılıklar muhtemelen okuma hatasından kaynaklanmış gibi görünüyor.

Meral Uğurlu'nun kaydının Facebook'da paylaşılması vesilesiyle farkettim, bu eserin güftesinde küçük ama önemli bir düzeltme yapmak gerekiyor. Üçüncü mısra farklı icracılar tarafından üç değişik şekilde okunuyor: 1. "Reftârı gül, endâmı reviş, yosma kıyâfet" 2. "Reftârı güzel dâire-veş, yosma...

Evet aynı Nâfiz.

Eserin notası aşağıdadır. Benim için çok ilginç ve değerli bir bilgi de var notada: Hüseyni Buselik makamının Şehzade Seyfeddin Efendi'nin terkibi olduğu belirtiliyor. Yılmaz Öztuna ise Muallim Kâzım Uz'un bu terkibi ilk olarak kullandığını yazmaktadır.

Cüneyd Kosal arşivinde notası var, yukarıya aldığım sözler notanın altındadır.

Gazelin tamamı Sadeddin Nüzhet'in Türk Şairleri adlı kitabında yer alıyor.

Güfte Nâfiz'in gazelinin ilk iki beytidir. Notalardaki sözlerin buna göre düzeltilmesi yerinde olacaktır. Gazel şöyledir: Gül-i ruhun gibi seyr-i safâ-yı bâğ olmaz İki gözüm bu meseldir göze yasâğ olmaz Yem-i hayâle alırsa o mâhı keştî-i dil Dönüp cüdâ da düşerse yine ırâğ olmaz...

"Kimdir ki gamında nâle-i zâr etmez" olacaktır.

Öyle olsa gerekdir. Diğer Veysî'lerden pek fazla şiir ulaşmamış günümüze. Güftenin Veysî'ye ait olduğu bilgisine ilk olarak Nilgün Doğrusöz'ün Hafız Post Mecmuası üzerine yaptığı tezde rastlamıştım. Zehra Toska tarafından 1966'da hazırlanan Veysi Divanında ise bu şiir yok. Ancak Veysi'nin bu...

Güfte Veysî'ye (Kadı Üveys Çelebi,1561-1628) aittir.

Güfte Nedîm'in gazelinin ilk iki beytidir: 1. Cefâ-yi tâli‘-i nâ-sâzkârı benden sor Amân aman sitem-i rûzgârı benden sor 2. Düşüp ümîde neler çekdiğimi ben bilirim Belâ-yı keşmekeş-i intizârı benden sor 3. Bir iki günde ne gaddârlıkların gördüm Felek dedikleri nâ-pâydârı benden sor 4...

TRT Repertuvarında da Âhenî Çelebi adına kayıtlı. Şimdilik Hanende'deki bilgiyi sadece not etmek yeter diye düşünüyorum.

Bu eser Hanende'de "Teng oldu gönül ah-ı dil-i pür şererimden" şeklinde Dellâlzâde adına kayıtlıdır.

Bu ilâhinin benim bildiğim sözleri "Derviş olan kişinin sözleri ümrân olur" şeklinde idi. Neden "imran olur" şeklinde yazıldı acaba? Bu eserin bir de Ali Rıza Şengel'in defterinden Yusuf Ömürlü'nün yazdığı notası vardır.

Eserin güftesine kaynaklık eden Sultan 3. Selim'in gazelinin tamamı şöyledir: Hayâlimden geçen dâim benim kâşı kemânımdır Seherde gördüğün dûd-ı siyeh âh u figânımdır Nazargâhım hemîşe dâimâ kaddi fidânımdır Giriftâr olduğuma hüccetim eşk-i revânımdır Nedendir bana derler gel gülistân...

Son mısrada "eşk-i revânımdır" olacaktır. Eserin Güftesi İlhâmî'ye (Sultan Selîm-i Sâlis) aittir.

Bu eserin Rast Hafîf Beste olarak Âmâ Kadrî Çelebî'ye ait olduğuna dair de bir bilgi not etmişim ama nerede rastladığımı hatırlamıyorum. Güfte ise tanınmış şâir Cevrî Çelebî'ye aittir.

Dellâlzâde Hacı İsmâil Efendi'nin çok sayıda eserinin güftesi büyük bestekâr ve şâir Yahyâ Nazîm'indir. Bu da onlardan biri. Sanıyorum Dellâlzâde bestekâr olarak da Nazîm'i beğenmiş ve ondan etkilenmiş. Dellâlzâde'nin bu bestesinde de Nazîm'in şâheser Muhayyer bestesinin te'siri olduğunu...

Aynı kişidir.

Eserin güftesi Akovalızâde Ahmed Hâtem'in (Ö: 1754) müstezâd gazelinin 1. ve 3. beyitleridir.

Notada da görüleceği üzere şiir Perîşan Baba'ya aittir. (Seyyid Mehmed Ali Perîşan Dede Baba, Ö: 1884) Kaynak: Alevi Bektaşi Şairleri Antolojisi C. 4 s. 189-194, Kültür Bakanlığı 1998

Eserin jpg formatında notası.

Eser: Secdedir Her Kande Bir Büt Görsem Ayinim Benim Bestekâr: Dr. Emin Kılıç Kale Güfte Sâhibi: Fuzûlî Makam: Rast Form: Beste Usûl: Fahte Güfte: Secdedir her kande bir büt görsem âyinim benim Hâh kâfir hâh müslim tut budur dînim benim Kaynak: İnternette Dr. Emin Kılıç Kale adına açılmış...

Levent Bey, son mısra "Her dem anarım ismini billâhi güzel" olsa gerek?

Eser: Bir bâde olsa lezzeti sevdâya benzese Bestekâr: Lâika Karabey Güfte Sâhibi: Râbia Hâtun (İsmâil Hâmî Danişmend) Makam: Hicaz (Hümayun) Form: Şarkı Usûl: Aksak (Ağır) Güfte: Bir bâde olsa lezzeti sevdâya benzese Bil dilber olsa hasreti sahbâya benzese Hicrân visâle tarziye hissiyle...

Eserin notasını gönderiyorum. Bu saz semaisine bestekâr "Dilküşâ" ismini vermiş. Eski saz eserlerinde özel ad verme çok yaygındır. Künyede söz yazarı gibi belirtilmiş, düzeltilmesi uygun olacaktır. Evc Saz Semâîsi "Dil-Küşâ" şeklinde yazılabilir sanıyorum. Bu notayı aldığım kaynak "Askeri Müze...

Bu eserin notası bende vardı. Bulunca paylaşacağım.