- Konuyu başlatan Derûnhân
- Başlangıç tarihi
- Mesajlar
- 202
- Tepki Puanı
- 327
(Biraz sorunun kendisinden uzaklaşmış oldum gâliba, biraz da beklenmedik bir cevap oldu, ama neyse)
O kadar da nâdir olduğundan değil ama, kesinlikle daha fazla kullanılması ve bence arkasındaki çağrışımları anlamamız gereken bir kelime; tahrîbât. Biraz garip gelebilir, ama bu kelimenin cağrışımlarını karşılayan, kendi dilimizde de, diğer dillerde de pek kelime yoktur. Meselâ, Türkçe'de benim bildiğim kadarıyla en yakını "mahv(etmek)", İngilizce'de de "devastation"dır, ki bu kelimelerin ikisi de (ve özellikle mahvetmek) aynı ağırlığı vermez. Tahrîbât kelimesinde, "hasar" gibi kelimelerde bulunmayan bir geri dönülmezlik varken, "yok etme" gibi imha belirtilen kelimelerden farklı olarak tahribattan sonra elinizde bir şey kalmış olabilir. Belki de en güzeli, bu kelimenin birçok bağlamda, somut ve soyut anlamlarında kullanılabilmesidir. İnsanlardan yaşadıkları binalara, sevdikleri müziklerden yaşamak istedikleri hayatlara...
Biraz konudan uzaklaşıp müziğe geri dönüyorum (ancak aklıma hep geliyor ne yapalım), 19. ve 20. yüzyıl boyunca Batılı olmayan sanat müziklerine olmuş ve yapılmış şeyleri ifâde etmek için daha iyi bir terim bulamıyorum. Bu tahrîbâtın sonucunda, çoğu kültürün elinde kendi topraklarından gelen bir şeyler (bir repertuvar, teoriler) kalmıştır, ancak geri dönülmesi çok zor bir şekilde, ve topluluğun kendi istekleri dışında değişikliğe uğramış, ölmeye yüz tutmuş hâle gelmiş sanat müzikleri oluşmuştur, bir sürü insan da "nasıl düzeltiriz"den başka bir şey diyemez olmuştur.
Bunu tabii ki "eski müzik daha güzeldi" anlamda söylemiyorum, o hepimizin kendi düşüncesi. Ama Dünya'da sesini çıkarabilmek için tamamen kendini özel yapan şeyleri bırakması gereken, her şeyini Batıdaki gibi tanımlaması, icrâ etmesi beklenen bir sürü kültürün olduğu bir devirdeyiz maalesef; ve bu devrin Dünya'daki çeşitliliğe, farklı insanların kültürel deneyimlerini açıklama gücüne verdiği zararı anlayanlar olsa da, değiştirmek ayrı bir konu tabii.
Aslında bir ara bu konuları da içine alan bir köşe yazısı şeklinde bir şeyler yazabilirim (tabii "kültürümüz elden gidiyor" gibi klişeleşmiş bir şey olmaması için gayret gösteririm), ama şu anlık burada bırakayım.
O kadar da nâdir olduğundan değil ama, kesinlikle daha fazla kullanılması ve bence arkasındaki çağrışımları anlamamız gereken bir kelime; tahrîbât. Biraz garip gelebilir, ama bu kelimenin cağrışımlarını karşılayan, kendi dilimizde de, diğer dillerde de pek kelime yoktur. Meselâ, Türkçe'de benim bildiğim kadarıyla en yakını "mahv(etmek)", İngilizce'de de "devastation"dır, ki bu kelimelerin ikisi de (ve özellikle mahvetmek) aynı ağırlığı vermez. Tahrîbât kelimesinde, "hasar" gibi kelimelerde bulunmayan bir geri dönülmezlik varken, "yok etme" gibi imha belirtilen kelimelerden farklı olarak tahribattan sonra elinizde bir şey kalmış olabilir. Belki de en güzeli, bu kelimenin birçok bağlamda, somut ve soyut anlamlarında kullanılabilmesidir. İnsanlardan yaşadıkları binalara, sevdikleri müziklerden yaşamak istedikleri hayatlara...
Biraz konudan uzaklaşıp müziğe geri dönüyorum (ancak aklıma hep geliyor ne yapalım), 19. ve 20. yüzyıl boyunca Batılı olmayan sanat müziklerine olmuş ve yapılmış şeyleri ifâde etmek için daha iyi bir terim bulamıyorum. Bu tahrîbâtın sonucunda, çoğu kültürün elinde kendi topraklarından gelen bir şeyler (bir repertuvar, teoriler) kalmıştır, ancak geri dönülmesi çok zor bir şekilde, ve topluluğun kendi istekleri dışında değişikliğe uğramış, ölmeye yüz tutmuş hâle gelmiş sanat müzikleri oluşmuştur, bir sürü insan da "nasıl düzeltiriz"den başka bir şey diyemez olmuştur.
Bunu tabii ki "eski müzik daha güzeldi" anlamda söylemiyorum, o hepimizin kendi düşüncesi. Ama Dünya'da sesini çıkarabilmek için tamamen kendini özel yapan şeyleri bırakması gereken, her şeyini Batıdaki gibi tanımlaması, icrâ etmesi beklenen bir sürü kültürün olduğu bir devirdeyiz maalesef; ve bu devrin Dünya'daki çeşitliliğe, farklı insanların kültürel deneyimlerini açıklama gücüne verdiği zararı anlayanlar olsa da, değiştirmek ayrı bir konu tabii.
Aslında bir ara bu konuları da içine alan bir köşe yazısı şeklinde bir şeyler yazabilirim (tabii "kültürümüz elden gidiyor" gibi klişeleşmiş bir şey olmaması için gayret gösteririm), ama şu anlık burada bırakayım.
Güzel yerden yakalamışsınız. Dediğiniz gibi kelime 2 eksenin tam ortasında yer alıyor. Böyle hiç düşünmemiştim bu kelimeyi kullanırken.
Müzik konusuna 100% katılmakla berâber hislerime tercüme oluyorsunuz gibi hissettim çünkü bu kadar aynı düşünebilir iki insan. Sanırım burada bulunan bir çok kişi de böyle düşünüyordur.
Müzik konusuna 100% katılmakla berâber hislerime tercüme oluyorsunuz gibi hissettim çünkü bu kadar aynı düşünebilir iki insan. Sanırım burada bulunan bir çok kişi de böyle düşünüyordur.
Son düzenleme:
