Ehl-i dil isen kendine zevk eyle cefâyı,
Hasrette bulur âşık-ı didâr safâyı.
Sermest ol, bir yana at fikr-i sevâyı,
Sermâye-i haz eyle hemân aşk u hevâyı.
İç bâde, güzel sev var ise akl u şu‘ûrun,
Dünyâ var imiş, ya ne yok olmuş, ne umûrun.
Dehrin olamaz derdine, âlâmına pâyân,
Zîrâ ne biter...