Güfte Şeyhülislâm Esad Efendi'ye değil, Erbilli Şeyh Esad Efendi'ye aittir.
Teşekkürler efendim, bu vesîleyle tamâmını ekleyelim şiirin.
Tecellâ-yı cemâlinden habîbim nev-bahâr âteş
Gül âteş bülbül âteş sünbül âteş hâk u hâr âteş
Şuâ’-yı âftâbındır yakan bi’l-cümle uşşâkı
Dil âteş sîne âteş hem dü çeşm-i eşk-bâr âteş
Hayâl-i şem’-i rûyinle aceb mi yansa cân ü dil
Nigârım gel de gör kalbimde âteş âh ü zâr âteş
Ne mümkün bunca âteşle şehîd-i ‘ışkı gasl itmek
Cesed âteş kefen âteş hem âb-ı hoş-güvâr âteş
Ben el çekdim safâ-yı hâtır u ârâm-ı cânımdan
Safâ âteş cefâ âteş firâr âteş karâr âteş
Ne yapsam bu dil-i mahzûnu mesrûr eylemem şâhım
Gam âteş gam-güsâr âteş temennâ-yı mesâr âteş
Ümîd-i âfiyet besler mi
Es'ad yârdan hâşâ
Saçar oldukça gözden ol nigâr-ı gül-'izâr âteş
Mefâ'îlün/ mefâ'îlün/ mefâ'îlün/ mefâ'îlün
