Düşürme kendiñi gird-âb-ı inkılâba NedîmZamân olur saña da bir kenâr olur peydâBuraya birkaç paragraf yazı yazasım geliyor aslında, ama şununla yetineyim; hep üzülmüşümdür Nedim'in sâdece "eğlence şairi", "perdebîrun" olarak görülmesinden (Osmanlı şairlerinin günümüz toplumu tarafından iyi karşılanmayacak şiirlerinin olması, Nedîm'e özel değildir zâten, o da ayrı konu). O hâlini de severim, kendimle de bağdaştırırım; ama hiçbir şey Nedîm'in "illet-i vehîme"li, günlerini zar zor geçiren, sürekli derin bir düşünce, bir kaygı içinde olan hâli kadar beni etkileyemiyor. Osmanlı dönemi şiirlerinde sevdiğim bir duygusal derinlik vardır, ama bu duygusal derinlik şair için şahsi bir meseleye çok sık dönmez. Belki de benzer bir "illet"im olmasındandır, Nedim'i çok daha samîmî, bir taraftan da çok daha eleştirel (hem kendine doğru, hem de etrafına) buluyorum.
Düşürme kendiñi gird-âb-ı inkılâba Nedîm
Zamân olur saña da bir kenâr olur peydâ
Buraya birkaç paragraf yazı yazasım geliyor aslında, ama şununla yetineyim; hep üzülmüşümdür Nedim'in sâdece "eğlence şairi", "perdebîrun" olarak görülmesinden (Osmanlı şairlerinin günümüz toplumu tarafından iyi karşılanmayacak şiirlerinin olması, Nedîm'e özel değildir zâten, o da ayrı konu). O hâlini de severim, kendimle de bağdaştırırım; ama hiçbir şey Nedîm'in "illet-i vehîme"li, günlerini zar zor geçiren, sürekli derin bir düşünce, bir kaygı içinde olan hâli kadar beni etkileyemiyor. Osmanlı dönemi şiirlerinde sevdiğim bir duygusal derinlik vardır, ama bu duygusal derinlik şair için şahsi bir meseleye çok sık dönmez. Belki de benzer bir "illet"im olmasındandır, Nedim'i çok daha samîmî, bir taraftan da çok daha eleştirel (hem kendine doğru, hem de etrafına) buluyorum.
